Première België 13 februari 2016
Première Nederland 18 februari 2016
Première USA 4 maart 2016
Regie Byron Howard, Rich Moore, Jared Bush (co-regie)
Originele titel Zootopia
Als kind vond ik de Disneyfilms met sprekende dieren in de hoofdrol het leukst. Ik denk dat ik Zootropolis als klein jongetje geweldig had gevonden maar waarschijnlijk niet had begrepen dat de stad vol dieren gemodelleerd was naar een stad vol mensen. Ondanks hun uiteenlopende verschillen kunnen deze dieren prima samenleven, zelfs wanneer enkele gezagsdragers, uit op eigen gewin, proberen hier verandering in te brengen. Is het toeval dat de film gemaakt werd in de jaren dat Donald Trump president van Amerika was? Maar genoeg over politiek, dit blog gaat over animatie.
Illustratie door Cory Loftis en Dave Goetz. |
De film vond zijn oorsprong in een idee van regisseur Byron Howard. Zelf opgegroeid met Robin Hood wilde hij weer een lange film maken met antropomorfische dieren: in uiterlijk een dier, in gedrag een mens. In een interview met de website Alles over Film vertelt Howard dat hij zes verschillende verhaallijnen had bedacht waaronder de drie musketiers, een premiejager in de ruimte, een B-film uit de jaren 60 en een spionnenfilm. Van dit laatste idee bleef een stad waarin prooi- en roofdieren vreedzaam naast elkaar leven over, vandaar de naam Zootopia. Aanvankelijk zouden de roofdieren een halsband dragen die het dier een schok zou geven bij ongewenst gedrag. Gelukkig heeft dit idee de film niet gehaald.
Schetsen voor T.A.M.E., de corrigerende halsband voor roofdieren. |
Omdat de naam Zootopia in Denemarken al was vastgelegd door een dierentuin kreeg de stad en dus ook film in diverse Europese landen, waaronder Nederland, de naam Zootropolis. Aanvankelijk zou het verhaal om Nick Wilde, de vos, draaien maar uiteindelijk vond men Judy Hopps, het konijn, een beter hoofdpersonage. Zij is nieuw in de stad en de kijker leert de stad kennen door haar ogen.
Ter voorbereiding op deze film bestudeerden de animators dieren in Kenia en in dierentuinen. Dankzij de huidige computertechniek konden vachten en huiden levensecht worden weergegeven. Er werd zelfs een apart computerprogramma voor ontwikkeld, iGroom. Hiermee werden meer dan 800.000 dierenpersonages ontworpen, ieder met een eigen vacht. In het voorbeeld is de das Madge Honey, de arts uit het ziekenhuis met de wild geworden dieren, te zien. In een interview met de website Screen vertelt producent Clark Spencer dat er 64 diersoorten in beeld komen, voor ieder dier moest een vacht worden ontworpen. Het ging daarbij niet alleen om de juiste kleur maar ook hoe het licht op de haren valt, dat is bij een ijsbeer anders dan bij een vos. Zowel Judy als Nick hebben ieder ongeveer 2,5 miljoen haren. Voor de weergave van bomen en planten werd een ander programma gebruikt, Bonsai, dat al eerder was toegepast in de film Frozen. |
---|
Opvallend is dat de wereldpremière niet in Amerika was. De film werd voor het eerst op 7 februari 2016 vertoond tijdens het Brussels International Animation Festival en ging op 13 februari in België als eerste land in première, Amerika volgde pas op 4 maart.
Links Zootropolis, rechts Gardens by the Bay in Singapore gefotografeerd op 27 december 2019. |
Net als in iedere grote stad zijn er overal reclames en uithangborden te zien. Geen enkele van een bestaand bedrijf maar wel dierenvariaties op bekende merken als Zuber (vervoersbedrijf Uber), Hoof Locker (sportkleding Foot Locker), Mousy’s (warenhuis Macy’s), Moustercharge (creditcard MasterCard) en Rats (musical Cats, origineel al een dierennaam).
Dat het politiekorps van Zootropolis weinig divers is merkt Judy op haar eerste werkdag. Haar collega’s zijn grote, sterke dieren als neushoorns, nijlpaarden en tijgers. Ze hoopt dat ze belangrijk werk mag doen maar krijgt als konijn slechts een baantje als parkeerwachter. Tijdens het uitdelen van parkeerbonnen wordt ze ook nog opgelicht door de sluwe vos Nick Wilde en zijn maatje Finnick, een woestijnvos. Het uiterlijk van Nick lijkt een hommage te zijn aan Disney’s Robin Hood.De politie van Zootropolis heeft intussen de handen vol aan het onderzoek naar een groeiend aantal vermiste dieren. Het lukt Judy om Chief Bogo te overtuigen om haar mee te laten zoeken maar ze krijgt slechts 48 uur om één van hen, meneer Otterton, te vinden. De zoektocht leidt haar terug naar Nick Wilde die de otter vlak voor zijn verdwijning heeft gezien. Aanvankelijk heeft de vos geen zin om te helpen maar een truc van Judy brengt hem op andere gedachten. Hun zoektocht leidt hen naar verschillende wijken van Zootropolis, te beginnen bij Mystic Spring Oasis, een wellness voor naturisten. Judy durft niet te kijken naar de ‘blote’ dieren. De yak die hen meer weet te vertellen wordt omringd door vliegjes, de enige insecten die ik in de film heb kunnen ontdekken. Hij weet zelfs nog het nummerbord te herinneren van de limousine die Otterton ophaalde. Dit levert een hilarische scène op bij de DMV (Department of Mammal Vehicles) waar alle werknemers uiterst trage luiaards zijn.
De limousine blijkt deel uit te maken van een verhuurbedrijf uit Toendrastad en eigendom van Mr. Big. In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden is deze misdaadbaas een spitsmuis. Nick blijkt ook hem te hebben opgelicht. Net als de ijsbeerlijfwachten van Mr. Big hem en Judy in het ijswater willen gooien schiet Fru Fru, de dochter van Mr. Big, te hulp. Ze vertelt dat Judy eerder haar leven heeft gered tijdens een achtervolging in Klein Knaagdorp. Mr. Big besluit Judy en Nick te helpen en zegt dat meneer Otterton zijn bloemist was die tijdens een rit in de limousine opeens ‘wild’ werd en de chauffeur, meneer Manchas, aanviel. In Regenwoud vinden Judy en Nick de chauffeur maar als hij vertelt wat er is gebeurd wordt ook hij wild. Geholpen door locoburgemeester Dawn Bellwether zien ze op bewakingscamera’s dat meneer Manchas samen met de andere vermiste dieren wordt vastgehouden in een leegstaand ziekenhuis buiten de stad.
Als blijkt dat burgemeester Lionheart hiervan op de hoogte was moet hij aftreden en wordt hij opgevolgd door Bellwether. Het blijft echter een raadsel waarom de vermiste dieren, allen roofdieren, op mysterieuze wijze weer wild zijn geworden. Een aanwijzing lijkt de naam nachthuilers te zijn, zou dit kunnen slaan op de wolven die het gebouw bewaakten?
Tijdens de persconferentie die op televisie wordt uitgezonden wekt Judy de indruk dat alle roofdieren een gevaar zouden kunnen worden voor prooidieren, tot teleurstelling van Nick en vooral zichzelf. In Zootropolis ontstaat veel onrust, want zijn roofdieren nog wel te vertrouwen? Nieuwszender ZNN (met een knipoog naar CNN) bericht meerdere keren over de situatie. In zowel de Amerikaanse als de Europese versie wordt het nieuws gepresenteerd door een eland en een sneeuwluipaard, in enkele landen werd de eland vervangen door een ander dier. In Australië en Nieuw Zeeland werd gekozen voor een koala, in China voor een panda, in Brazilië voor een jaguar en in de Japanse versie is een tanuki, een wasbeerhond, te zien.
De ZNN-nieuwslezers: Fabienne Growley, Peter Moosebridge (originele versie), David Koalabell (Australië en Nieuw Zeeland), Xiongmao (China), Onçardo Boi Chá (Brazilië) en Michael Tanuyama (Japan). |
Judy levert haar badge in en gaat terug naar Konijnenburcht om haar ouders te helpen. Daar ontdekt ze bij toeval wat nachthuilers zijn. Het zijn geen dieren maar bloemen waarvan het gif alle dieren doet veranderen. Judy keert terug naar Zootropolis en weet Nick over te halen om een bende schapen te ontmaskeren als verspreiders van het gif. Tot hun verbazing blijkt burgemeester Bellwether, ook een schaap, de opdrachtgever te zijn. Door tweedracht te zaaien onder roof- en prooidieren wilde zij haar machtspositie versterken. Ze probeert ook Nick met het gif te injecteren maar dat weet hij samen met Judy te voorkomen. Uiteraard loopt alles goed af: Dawn Bellwether verdwijnt achter tralies, de dieren worden genezen met een antiserum en Nick wordt een collega van Judy. Zo’n beetje alle personages uit de film zijn aanwezig bij het optreden van zangeres Gazelle dat te zien is tijdens de aftiteling.
Muziek
De filmmuziek werd gecomponeerd door Michael Giacchino, zijn eerste Disneyfilm hoewel hij al soundtracks had gemaakt voor diverse Pixarfilms.
Nederlandse nasynchronisatie
Naast Vlaanderen was de film ook voor Amerika in de Nederlandse bioscopen te zien in zowel de originele als de Nederlands nagesynchroniseerde versie. Bioscoopbezoekers konden daarbij ook nog kiezen tussen 2D en 3D. De film was wereldwijd een groot succes. In Nederland werden meer dan 675.000 bioscoopkaartjes verkocht.
Voor de Nederlandse versie werd niet gekozen voor bekende namen (als in BN-ers) maar merendeels voor ervaren stemacteurs. Ik weet niet of dit ook voor de Vlaamse nasynchronisatie geldt. Een opvallende naam is Rocco Granata, de legendarische Belgisch-Italiaanse muzikant is te horen als Mr. Big. In alle versies zijn meer dan 30 verschillende stemmen te horen verdeeld over meer dan 50 sprekende personages. De Amerikaanse namen zijn in beide versies onvertaald gebleven.
Dit blogbericht is gebaseerd op een bijdrage die ik in 2017 maakte voor de website Waar Keek Jij Vroeger Naar. De oorspronkelijke tekst kan worden teruggelezen op KinderTV Geheugen.